Autoeritrocitna preosjetljivost je naziv za rijetki i nedovoljno objašnjen poremećaj, koji se očituje pojavom bolnih ekhimoza, prvenstveno na udovima. Zahvaća uglavnom žene.

(Vidi također Pregled krvožilnih poremećaja krvarenja.)

Smatra se da se epizode netrombocitopeničih ekhimoza pojavljuju spontano, prvenstveno na udovima. Ekhimoze se gotovo nikada ne pojavljuju na stražnjoj strani trupa, odnosno na područjima koje je anatomski teško dosegnuti. Bolesnici nemaju drugih znakova krvarenja (npr. krvarenja iz sluznica, petehije, GI krvarenje) i kogulacijski testovi su uredni.

Etiologija i patofiziologija ovog sindroma su nejasne, ali se smatra da lezije vjerojatno nastaju spontano. Sindrom se uobičajeno pojavljuje kod žena, i to bijelkinja koje su pod emocionalnim stresom ili koje istovremeno imaju neku psihičku bolest. Bolesnici su često ravnodušni prema ekhimozama, ali često postaju agresivni kada im se sugerira da su ekhimoze možda posljedica samoozlijeđivanja. Autoeritrocitna preosjetljivost je predložena kao uzročni patofiziološki mehanizam, budući da neki bolesnici razviju bolne otekline nakon što im se vlastita krv primijeni intradermalno, ali čini se da se to ne događa kod stvarnih kliničkih manifestacija.

Dijagnoza se postavlja na temelju pažljivo uzete anamneze, fizikalnog pregleda i laboratorijskih pretraga kojima se isključuju drugi mogući poremećaji krvarenja.

Liječenje podrazumijeva psihijatrijsku terapiju. Ukoliko se bolesniku pristupi strpljivo i ukoliko mu se posveti dosta vremena, često dolazi do dobrog odgovora na promjenu ponašanja, ali često dolazi i do relapsa